این خود دریاست

تو که هستی که دلم غرق نگاه تو شده

آشنا و سر به زیر و سر به راه تو شده

تو که هستی که غمم دادی غمی همرنگ نور

من عبور زرد پائیزم، تو از جنس حضور

هر که هستی رنگ را احساس را

عطر و بوی بی نظیر یاس را

عشق را... امید را... حس می کنی

گرمیه خورشید را... حس می کنی

گاهگاهی خیس یادت می شوم

واژه ای از نغمه هایت می شوم

این دگر رؤیا، توهم، خواب نیست

این خود دریاست، یک مرداب نیست

من دگر یک ذره هم غم نیستم

من دگر از جنس عالم نیستم

من تو را دارم خدا را خویش را

این دل دیوانه تر از پیش را

من تو را دارم تو را ای خوب من

با توام آری... تو ای محبوب من